یک ثانیه از عمــــر بلنــــد شب یلـــدا

باعث شده تا صبح به یمنش بنشینیم

ده قرن زعمــــر پسر فاطمه طی شد؛

یک شب نشد از هجر فراقش بنشینیم...

چه تلخ محاکمه می شوند پاییـــز و زمستـــان

که برای جان دادن به درخت جان می دهند...

و چه ناعادلانه کمی آنطرف تر؛

همه چیز به نام بهـــار تمام می شود..!!

می روی؟؟؟

با اینکه تمام خاطراتم را در تو رکاب زده ام...

با اینکه افکارم را به تو هدیه کرده ام...

با اینکه قلم موی بی تابیم برگ هایت را رنگ کرده...

با اینکه نمناک است برگ هایت از اشکم...

با اینکه نیمکت تنهاییم را به تو هدیه داده ام...

اگر ميشد نگـــاه را بخشيـــد...

 من به چشمـــان خالي شهــرم؛

 يك بغل نگــــاه عاشقـــانه ميدادم تا پاييــز را نگاه كند..!!

**خداحـــافظ پاییـــزکم**

نمیدانم چرا چشمانم گاهی بی اختیار خیس می شوند...

میگویند حساسیت فصلی ست؛

آری...

من به فصل فصل این دنیای بی تو حساسم..!!

نکند فکر کنی در دل من یاد تـــو نیست...

گوش کن نبض دلم، زمزمه اش با تــــو یکیست!!!

حرفی نـــــدارم...

من حاضرم حتی جــــانم به لبـــم برسد؛

اگـــــر...

جانــــم تـــــو باشی!!!

او که می رود نمی فهمد؛

اما او که بدرقه می کند می داند

کاسه آب معجزه نمی کند...

همه جــــا آرام است...

دل مـــــن استثناست!!!

خواستم شـــکوه کنـــم، به دلــــم بد آمد

یادم افتـاد، کسی هست که خواهــــد آمد

حتـــم دارم کلماتش همه بــــاران هستند

حرفـــهایش، به دل انگیزی قــــرآن هستند

عطر هر گــــل چو مسیـح از نفسش میبارد

چه شبی می شود آنشب که علم بردارد!!!

برای تا ابـــد ماندن بایــــد رفت...

گـــــاه به دل کسی؛

گـــــاه از دل کسی...

سنگها شاید...

اما، گنجشکها هیچ وقت مفت نبوده اند...

قلبشان همیشه میزده..!!

با هم که قـــدم می زنیم،

حسودی اش میشود آفتــــاب...

نه که هیــــچگاه؛

قــــدم نزده است با مـــاه...

نه اینکه زانو زده باشم؛

نه...

فقط، دلتنگی سنگین است!!!

همیـــــن...

از “ نبودنت ” دلگیر نیستم ...

از اینکه روزگاری “ بودی ”، دلگیرم !!!

برهنه ات می کنند تا بهتر شکسته شوی...

نترس گردوی کوچک؛

آنچه سیاه می شود روی تو نیست دست آنهاست...

من از تمام آسمان یک باران را میخواهم…

از تمام زمین یک خیابان را…

و از تمام تــــو…

یک دست که قفل شود در دست مــن…

لیوان چای روی میز در انتظار جرعه است...

نه تو می آیی، نه آن گرم می ماند؛

چه گناهی دارد سماوری که داغ دیده است..!!

بنویس که هر چه نامــه دادم نرسید؛

بنویس که یـک نفــر به دادم نرسید؛

بنویس قــــرار من و او هفتـــه بعـد؛

این جمعه که هرچه ایستادم نرسید!!

قطاری سوی خدا میرفت؛

همه مردم سوار شدند...

به بهشت که رسیدن همه پیاده شدن و فراموش کردن که

مقصد خــــدا بود نه بهشــــت..!!

دنیـــــای عجیبی اســــت...

اینجا لبخنــــد را هــــم؛

بایــــــد زد...

شب ســردی است و هوا منتظر بـــــاران است

وقت خواب است و دلــم پیش تو سرگردان است

شب بخیـــر ای نفســت شــرح پریشــــانی من

مـــــاه پیشــــانی مــن دلبـــر بــــــــارانی مــــن

بـــــــاران تکراری نمی شود

هر وقت بیاید دوست داشتنیست؛

و تــــــو برای مــــــن

بـــــــارانی...

دل اســـــت دیـــــگر...

یا شـــور میزند یا تنــــگ می‌شود یا میشکــند؛

آخر هم مهـــر سنـــگ بودن می‌خورد روی پیشــانی‌اش..!!

چقدر پر می کشد دلــــم

به هوای تـــــو...

انگار تمام پرنده های جهان در قلبـــــم

آشـــــیانه کرده اند...!!

وقتـــــــی کســـی تــــــو را

عاشقانـــــــه

دوســــت دارد...

شیوه ی بیــان اســــــم تـو

در صدای او متفاوت است...

و تــــــــو

مـــــــی دانـــــــی

که نامـــــت

در لبهـای او ایـــمــــــن است…!!

نسیم، دانه از دوش مورچه انداخت؛

مورچه، دانه را دوباره بر دوشش گرفت و رو به خـــــدا گفت :

گاهی یادم میرود که، هستی؛

کاش بیشتر نسیم بوزد ...

دلــــم پر است از دلتنگیـــــت...

آنقدر که گاهی اضافه اش از گوشه چشمانم

میچکــــد!!

تمام عروسکهای دنیا یتیــــم میشدند اگر

دخـــــتر نبود..!!

آقا اجــــازه، دلــــزده ام از تمــــام شهر؛

بی تو دلـــم گرفتـه ازین ازدحـــــام شهر؛

آقا اجازه! دست خودم نیست خسـته ام...

در درس عشق، من صف آخر نشسته ام...

در این کـــــلاس، عاطــــفه معـنا نمیدهد؛

این جا کسی برای تـــو برپـــــا نمیدهد..!!

گاهی دلم از هر چه  آدم است میگیرد...

گاهی دلم دو کلمه حرف مهربانانه میخواهد

نه به شکل دوستت دارم یا نه به شکل بی تو می میرم...

ساده شاید مثل...

دلتنگ نباش فردا روز دیگریست...!!!

 اگر پاییز نبود ...!

 هیچ اتفاق شاعرانه ای نمی افتاد

 نه موسیقی باد بود

 نه سمفونی کلاغ ها

 نه رقص برگ ها

 و من ...

 " هیچ بهانه ای برای بوسیدن تو " در این شعر نداشتم ...!

کــــاش بـــاران بــــــودم!

دقیـــــقا می گذاشتــــم؛

روزی که چتــــرت را جـــا گذاشتی

می بـاریــدم...

شیطان ...

بعضی وقت ها…

چنان کیشت می کند…

که سالهای سال مات می مانی…

پشت قلعه ایمانت به خدا بمان...

و امـــان از این بوی پاییــــزی و آســـمان ابــــری...

که  آدم نه خـــودش میـــداند دردش چیســـت...

و

نه هیـــچ کس دیــــگر!!!

فقط میــداند که هر چه هـــوا ســـردتر میشود؛

دلـــش نگـــاهی گرمــــتر میخواهـــد...

مرخصی ندارد؛

حقوق و ترفیع ندارد؛

وقت استراحت ندارد؛

بیمه ندارد؛

استعفا و اخراج شدن ندارد؛

بازنشستگی و از کار افتادگی ندارد؛

با این حال بهترین شغل دنیاست...

(دوســــت داشتـــــن) تـــــو

ای خـــــــدای مهــــربانی هـــا....

بهانه هم اگر می گیری ...

بهانه ی مرا بگیر !!!

من تمام خواستن را وجب کرده ام؛

هیچکس...

هیچکس به اندازه من ...

عاشق تو و بهانه هایت نیست !!!

دلت که گرفت دیگر منت زمین را نکش..

اگر هیچکس نیست خدا که هست...!!!

راه آسمان باز است

پر بکش...

او همیشه آغوشش باز است

نگفته تورا می خواند..!!

به همه چیز عادت می کنیم

به داشته ها و نداشته هایمان…

به دوری ها و دلتنگی هایمان ….

به تنهایی ها و احساسمان…

خیلی طول نمی کشد که جلوی آینه زل بزنی به خودت!!

و با دیدن چهره ات به خودت بگویی:

اصلا مگر داشتی اش؟!

مگر از اول بود؟!

که بودن و نبودنش مهم باشد…!!!

به سلامتیه بارون

که معلوم نيست چند گیگ حافظه داره

که این همه خاطره توش ذخیره شده !!!